Η μοριακή βία των μητροπόλεων, απασχολεί εσχάτως και την "διανόηση" του χωριού μας, που, από μια φάρσα της ιστορίας, ονομάζεται: Ελλάς. Τα "κοινωνικά φαινόμενα" παραμένουν στην προμετωπίδα του συγγραφικού ρεπερτορίου, κάθε στοχαστή που σέβεται το ψωμί που τρώει. Ειδικότερα, πλείστοι όσοι, από τους ανήκοντες στο κίνημα της αριστεράς και της προόδου, έμπλεοι αγανάκτησης για την κοινωνική αδικία, νιώθουν ιερή την υποχρέωση να εν σκύψουν και να αφουγκρασθούν τις αγωνίες του "μπαχαλάκια", του "χαοτικού" και του κάθε αστικού "κωλόπαιδου". Τα μύχια της ψυχής του "εξεγερμένου" νέου, είναι το πρόπλασμα που πάνω του θα οικοδομηθούν, οι νέοι αστικοί μύθοι, που με την σειρά τους θα ανοίξουν διάπλατα τις πόρτες σε μελλοντικές δημοσιογραφικές, ακαδημαϊκές και πολιτικές καριέρες.
Σχόλια