Ἀγαθοδαίμων

Θα νικήσουμε... κάποια άλλη φορά! [Γιώργος Μικάλεφ - ακρυλικά  σε καμβά 1.50Χ1.50m Ιούλιος 2011 Τα κόμματα δεν απευθύνονται σε πολίτες. Δεν απευθύνονται καν σε ψηφοφόρους. Όσον αφορά στα καθ' υμάς, απευθύνονται σε πελάτες, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Όταν μιλούν για κρίση του πολιτικού συστήματος στην πραγματικότητα αναφέρονται στα προβλήματα και τις αδυναμίες των μαγαζιών τους σε σχέση με την "πολιτική αγορά"…. Στην "αποχώρηση" των οπαδών τους ή στην "απώλεια" ελέγχου τους…. «Όποιος φεύγει από το μαντρί…..». Μην ξεγελιέστε, ο πολίτης δεν είναι συμπαθής στους κομματικούς. Ειδικότερα για τους κομματικούς μηχανισμούς, ο ευφυής είναι persona non grata. Η εξουσία έχει μια παθολογική σχέση με την ευφυΐα και το ταλέντο. Την θέλει σύμμαχό της και υπηρέτη της αλλά απεξαρτημένη από την αρετή και την φιλοδοξία, πράγμα που είναι εντελώς αφύσικο. Ουδείς αυθεντικά ευφυής επιθυμεί να εξουσιάζει και επομένως ούτε και να εξουσιάζεται... δεί

Πολιτικός = Πούστης;  Ένας φυλακόβιος μετά από αρκετά χρόνια κράτησης απολύεται (η πιο ευχάριστη απόλυση -ακόμα κι από αυτή του φαντάρου) και όπως είναι φυσικό στην οικογένεια του η χαρά είναι διάχυτη. Αφού τον υποδέχονται "με ανοικτές αγκάλες”, κάθονται στο μεσημεριανό τραπέζι για να απολαύσουν όλοι την μαγειρική της νοικοκυράς (συζύγου του εν λόγω). Οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν με τον πατέρα (φυλακόβιος) όπως είναι φυσικό να επιμένει να ρωτάει για τις επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο και για την διαγωγή τους. Όταν πια σημαίνει εσπερινός και αποχωρούν οι λοιποί συγγενείς (Παππούδες, θείοι κ. ά.), ο πατέρας παίρνει τον μεγαλύτερο γιο (έφηβος) και βγαίνουν για τσάρκα. Ενώ ο πατέρας προσπαθεί να τον ψαρέψει για τα της ερωτικής του ζωής, αυτός εκσφενδονίζει το συνταρακτικό ερώτημα: - Μπαμπά, τι είναι πούστης;

Κάθε sexy νέος, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος! Το 1981 είμαι 15 ετών. Ακούω Νιόνιο, Παύλο αλλά και disco για να την σπάω στους rockάδες που συν τοις άλλοις τους αποκαλώ λέτσους, αφού δεν τους γουστάρω με τίποτα. Όποτε "πέφτει" κανένα καλό χαρτζιλίκι ή κάποιο πλούσιο μεροκάματο το "σκοτώνω" σε κάποιο disco club και στα ξενύχτια. Φυσικά στα μουλωχτά ακούω όλη την rock σκηνή, αλλά στους λέτσους κουβέντα…. Πάω στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Αντρέα και του Χαρίλαου, για πρώτη και τελευταία φορά. Ανακαλύπτω όλως τυχαίος τον Karl Marx και τον Μιχαήλ Μπακούνιν (ρωσ.: Михаил Александрович Бакунин). Παράλληλα με το ερωτικό ξύπνημα της εφηβείας (στην εποχή μου τα γκομενιλίκια ήταν «Love's Labour's Lost») έχω αρχίσει να διαβάζω το Das Kapital (τρομάρα μου) καθώς και άλλα μαρξιστικά και αναρχικά αναγνώσματα. Σ΄αυτή την εποχή έχω αναφερθεί στην « De Profundis, εξομολόγηση ενός ασήμαντου ανθρώπου ». Το 1983 αρχίζει ο ακαδημαϊκός μου βίος (φοιτητική ζωή)…. Και κάπως έτ

 Τι "μας λέει" το διαφημιστικό spot της ΝΔούλας: Όταν θα έχει βγει η Ελλάδα από το €: Τα παιδιά μας:   Θα είναι ντυμένα στην τρίχα και καλοζωισμένα.  Θα είναι πανέμορφα.  Θα είναι πειθαρχημένα και ευγενικά.  Θα φοιτούν σε καταπληκτικά σχολεία, με πανέμορφες αίθουσες διδασκαλίας λουσμένες στο φως, και οι δάσκαλοι θα είναι ευαίσθητοι, ευγενικοί και γοητευτικοί.   Θα έχουν απορίες και υπαρξιακές ανησυχίες όπως: "Γιατί οι άλλοι κι όχι και εμείς…"