Ἀγαθοδαίμων

Μαριλένα Μπαϊραμπά Δήμου, τέλος! αναφώνησε ο Τηλέμαχος Χορμοβίτης, νομίζοντας ότι έτσι ξεμπερδεύει με τον γκουρού του ελληνικού φιλελευθερισμού (όπως τον αποκαλεί ο ίδιος). Αφορμή για το διάγγελμα-απόφαση του Χορμοβίτη, όπως το αιτιολογεί με την ανάρτησή του στο « ΜπλεΜήλο », στάθηκε το άρθρο του Νίκου  Δήμου στην Lifo « Πού είσαι, Κεμάλ; ». Τα πραγματικά αίτια της ρήξης στο εγχώριο φιλελεύθερο μπουρδέλο, ίσως να μην τα μάθουμε ποτέ, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι φιλελεύθερες πουτάνες «κρατάνε χαρακτήρα», χρόνια τώρα…. Όμως τα απανωτά «συντροφικά μαχαιρώματα» στο εν λόγω "χώρο", που τείνουν να πάρουν μορφή χιονοστιβάδας, προμηνύουν ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα επικό ξεκατίνιασμα που θα εκθέσει ανεπανόρθωτα, τον ήδη εκτεθειμένο, στην γλαφυρή ηλιθιότητα…."χώρο". Η ημιμαθής Κα Βίβιαν Ευθυμιοπούλου σε συζήτηση στο twitter της «και όχι αφοριστικά» όπως ισχυρίζεται, αποκάλεσε τον Δήμου «"ανόητο γέρο"»…. «Αυτό τον θεωρώ. Ανόητο και πολιτικά ημιμαθ

Η ομιλία ενός αρχηγού στο κομματικό ακροατήριο, σηματοδοτεί και σηματοδοτείτε από την πολιτική συγκυρία. Συνήθως θέτει τα ζητήματα της άμεσης προτεραιότητας χωρίς να παραβλέπει την στρατηγική ή ότι τέλος πάντων έχουν ορίσει ως στρατηγική οι φωστήρες του αυλόγυρου. Όταν μάλιστα ο αρχηγός είναι προσωπικότητα πολύ χαμηλού βεληνεκούς όπως ο Alexis και ατόφιο δημιούργημα του lifestyle και των mass media, πράγμα σύνηθες στην πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια, πρέπει οι μυστικοσύμβουλοι να ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση του αρχηγού χωρίς να τον κάνουν να νιώθει "λίγος" (αν δεν το ξέρει ότι είναι "λίγος"), ή να τον "εφοδιάζουν" με απαράμιλλο κυνισμό (αν το ξέρει ότι είναι "λίγος"). Και στις δύο περιπτώσεις, μια καλά προετοιμασμένη ομιλία ξέχειλου συναισθηματισμού, για να γοητεύσει και να διεγείρει το εσωτερικό ακροατήριο, και με μια επιθετική (ή και περισσότερες) essence, που θα γίνουν αντιληπτές ως τέτοιες στο ευρύτερο ακροατήριο, είναι εκ των ω

Εκτός από την L'Oréal Paris, τα προϊόντα περιποίησης προσώπου, τις βαφές μαλλιών, τα προϊόντα ομορφιάς και τον εν γένει καλλωπισμό ο Πέτρος και η Χριστίνα έχουν και άλλα κοινά μεταξύ τους... Η Χριστίνα Σάμη το είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο (κατά την προετοιμασία της για τα PLAYMATE του 2005) ότι την ενδιαφέρουν άντρες «καλογυμνασμένοι, δυναμικοί, όμορφοι και με χιούμορ». Με του Πέτρου τα σχετικά γούστα δεν έχω ασχοληθεί, γιατί πολύ απλά δεν άπτονται των ενδιαφερόντων μου. Η "συνάντηση" των δύο στην Χρυσή Αυγή, είναι το θέμα της επικαιρότητας και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η Χριστίνα Σάμη συμμετέχει ενεργά και δυναμικά στο "πεζοδρόμιο" της Χρυσής Αυγής ενώ ο προσφάτως εκδηλωμένος Πέτρος είναι «όλο λάδι…. και τηγανίτα τίποτα».

Όταν πριν λίγες μέρες σε επερώτηση του ίδιου του αρχηγού σου (Alexis) στο κοινοβούλιο προς τον μονίμως απόντα σε ρόλο πρωθυπουργού Αντωνάκη δηλώνεις από του βήματος ότι δεν αμφισβητείς την εθνική συνείδηση του Γιάννη Στουρνάρα που αναλαμβάνει «να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά», προκαλείς υποψίες ακόμη και στην/στον πιο καλοπροαίρετη-ο (αλλά όχι πρόβατο) σ΄ αυτή την χώρα, και όχι μόνο. Σε τι ακριβώς χρησίμευε μια τέτοια δήλωση εν μέσω μια "σκληρής" επερώτησης; Υπήρχε κάποιος λόγος να διατυπωθεί;

Πιθανή μορφή του χάρτη του κόσμου του Αναξίμανδρου. Προς εκπλήρωση της δέσμευσης που είχα αναλάβει μέσω σχολίου μου στην ανάρτηση «21 Θέσεις για την ενότητα της σκέψης..» του φίλου Ιωάννη: συνέταξα τις 13 Θέσεις για την συνέχεια και την ανυπαρξία του μηδενός. Όπως είχα πει και στο σχόλιο μου διάλεξα το 13 γιατί είμαι Παναθηναϊκός και Rock ' n ' Roll. Εσχάτως θυμήθηκα ότι για εμάς τους Έλληνες υπάρχει 13ος θεός, και όχι μόνο… περισσότερα... > e-demon

Θα νικήσουμε... κάποια άλλη φορά! [Γιώργος Μικάλεφ - ακρυλικά  σε καμβά 1.50Χ1.50m Ιούλιος 2011 Τα κόμματα δεν απευθύνονται σε πολίτες. Δεν απευθύνονται καν σε ψηφοφόρους. Όσον αφορά στα καθ' υμάς, απευθύνονται σε πελάτες, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Όταν μιλούν για κρίση του πολιτικού συστήματος στην πραγματικότητα αναφέρονται στα προβλήματα και τις αδυναμίες των μαγαζιών τους σε σχέση με την "πολιτική αγορά"…. Στην "αποχώρηση" των οπαδών τους ή στην "απώλεια" ελέγχου τους…. «Όποιος φεύγει από το μαντρί…..». Μην ξεγελιέστε, ο πολίτης δεν είναι συμπαθής στους κομματικούς. Ειδικότερα για τους κομματικούς μηχανισμούς, ο ευφυής είναι persona non grata. Η εξουσία έχει μια παθολογική σχέση με την ευφυΐα και το ταλέντο. Την θέλει σύμμαχό της και υπηρέτη της αλλά απεξαρτημένη από την αρετή και την φιλοδοξία, πράγμα που είναι εντελώς αφύσικο. Ουδείς αυθεντικά ευφυής επιθυμεί να εξουσιάζει και επομένως ούτε και να εξουσιάζεται... δεί

Πολιτικός = Πούστης;  Ένας φυλακόβιος μετά από αρκετά χρόνια κράτησης απολύεται (η πιο ευχάριστη απόλυση -ακόμα κι από αυτή του φαντάρου) και όπως είναι φυσικό στην οικογένεια του η χαρά είναι διάχυτη. Αφού τον υποδέχονται "με ανοικτές αγκάλες”, κάθονται στο μεσημεριανό τραπέζι για να απολαύσουν όλοι την μαγειρική της νοικοκυράς (συζύγου του εν λόγω). Οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν με τον πατέρα (φυλακόβιος) όπως είναι φυσικό να επιμένει να ρωτάει για τις επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο και για την διαγωγή τους. Όταν πια σημαίνει εσπερινός και αποχωρούν οι λοιποί συγγενείς (Παππούδες, θείοι κ. ά.), ο πατέρας παίρνει τον μεγαλύτερο γιο (έφηβος) και βγαίνουν για τσάρκα. Ενώ ο πατέρας προσπαθεί να τον ψαρέψει για τα της ερωτικής του ζωής, αυτός εκσφενδονίζει το συνταρακτικό ερώτημα: - Μπαμπά, τι είναι πούστης;

Κάθε sexy νέος, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος! Το 1981 είμαι 15 ετών. Ακούω Νιόνιο, Παύλο αλλά και disco για να την σπάω στους rockάδες που συν τοις άλλοις τους αποκαλώ λέτσους, αφού δεν τους γουστάρω με τίποτα. Όποτε "πέφτει" κανένα καλό χαρτζιλίκι ή κάποιο πλούσιο μεροκάματο το "σκοτώνω" σε κάποιο disco club και στα ξενύχτια. Φυσικά στα μουλωχτά ακούω όλη την rock σκηνή, αλλά στους λέτσους κουβέντα…. Πάω στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Αντρέα και του Χαρίλαου, για πρώτη και τελευταία φορά. Ανακαλύπτω όλως τυχαίος τον Karl Marx και τον Μιχαήλ Μπακούνιν (ρωσ.: Михаил Александрович Бакунин). Παράλληλα με το ερωτικό ξύπνημα της εφηβείας (στην εποχή μου τα γκομενιλίκια ήταν «Love's Labour's Lost») έχω αρχίσει να διαβάζω το Das Kapital (τρομάρα μου) καθώς και άλλα μαρξιστικά και αναρχικά αναγνώσματα. Σ΄αυτή την εποχή έχω αναφερθεί στην « De Profundis, εξομολόγηση ενός ασήμαντου ανθρώπου ». Το 1983 αρχίζει ο ακαδημαϊκός μου βίος (φοιτητική ζωή)…. Και κάπως έτ

 Τι "μας λέει" το διαφημιστικό spot της ΝΔούλας: Όταν θα έχει βγει η Ελλάδα από το €: Τα παιδιά μας:   Θα είναι ντυμένα στην τρίχα και καλοζωισμένα.  Θα είναι πανέμορφα.  Θα είναι πειθαρχημένα και ευγενικά.  Θα φοιτούν σε καταπληκτικά σχολεία, με πανέμορφες αίθουσες διδασκαλίας λουσμένες στο φως, και οι δάσκαλοι θα είναι ευαίσθητοι, ευγενικοί και γοητευτικοί.   Θα έχουν απορίες και υπαρξιακές ανησυχίες όπως: "Γιατί οι άλλοι κι όχι και εμείς…"

Άγαλμα του Niccolò Machiavelli,  έξω από την Galleria degli Uffizi Ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού ταξίδεψε στους ουρανούς στις 25 Ιανουαρίου 1985. Το 1981 (έτος ορόσημο) κατέβηκε από την πολιτική σκηνή δηλώνοντας σε συνέντευξη που παραχώρησε: «Είμαι πικραμένος. Όχι τόσο από τους αντιπάλους μου, που έκαναν στο κάτω κάτω τη δουλειά τους, αλλά από τους ομόφρονές μου. Δεν άφησαν πεπονόφλουδα που τους πετούσε η ντόπια ή η ξένη αντίδραση που να μην την πατήσουν... Αν ήθελε κάποιος να γράψει για τις αστοχίες της ηγεσίας του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα, δεν θα χρειαζόταν τόμους χειρογράφων με σοβαρές αναλύσεις... Θα του αρκούσαν μερικά χειρόγραφα για να γράψει ένα μικρό χιουμοριστικό βιβλίο με τίτλο «Ο δρόμος με τις πεπονόφλουδες». Δυστυχώς, οι γκάφες των ομοφρόνων μου κατέστρεψαν ένα πανίσχυρο προοδευτικό κίνημα και μας πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω.» 

1η «ανάγνωση» της ιδιαιτερότητας του Ραγιαδιστάν Στο πόνημα του «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» ο Max Weber αποδίδει στον Λουθηρανισμό (ως πρώτη μορφή του Προτεσταντισμού, που πρωτοεμφανίστηκε στην βόρεια Γερμανία και τη Σκανδιναβία), την μεθοδευμένη επιδίωξη του πλούτου, δηλ. την βασική προϋπόθεση του καπιταλισμού. Είναι αυτό ακριβώς το "κάλεσμα" για εργασία, που διαμορφώνει την "προσωπική πορεία" μέσω της καλλιέργειας και της επαγγελματικής καριέρας. Δείτε περισσότερα...

"Γυναίκες, μιλώ ακούστε. Να σας σερβίρω ένα βασιλόπουλο είναι αδύνατο φυσικά. Εκείνο που μπορώ να κάνω για σας είναι να σκοτώσω το βασιλόπουλο. Και τη Σταχτοπούτα. Αυτή η ξευτελισμένη, αυτή η δούλα που δεν έχει ίχνος περηφάνιας και ρεαλισμού, αα, δε μου ξεφεύγει”. Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινά τον πρόλογό της η συγγραφέας Λιλή Ζωγράφου στο βιβλίο της που τιτλοφορείται όπως ο κλεμμένος τίτλος της ανάρτησης,  για να τονίσει στην συνέχεια… "Οι μύθοι είναι τα κάστρα του συστήματος".

  ΛΕΓΩ ΔΕ ΟΙΟΝ ΔΟΚΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΝ ΤΟ ΚΛΗΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΟ Δ΄ΑΙΡΕΤΑΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΝ   - Αριστοτέλης, Πολιτικά, Δ, 1294β 8-9

Ο Μητσάρας τα είπε όλα! Φίλε συμπολίτη, η κατάσταση είναι κρίσιμη! Αυτό είναι πλέον εμφανές και στον τελευταίο αργόσχολο ή και άσχετο σ΄ αυτή την χώρα (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι).  Η εξουσία διαχρονικά, ειδικότερα δε στον καιρό της θεαματικής κοινωνίας, την βρώμικη δουλειά δεν την αναθέτει στους MEGAλους ρουφιάνους αλλά στα πρακτοράκια που διασπείρει σε χώρους πολιτικούς και επικοινωνιακούς που έχουν την έξωθεν καλή ("επαναστατική") μαρτυρία. Ένας από αυτούς τους χώρους, που απασχολεί ενίοτε την θεαματική βιομηχανία, και κυρίως όταν οι ανάγκες κινητοποίησης των εξαρτημένων αντανακλαστικών του ήδη κατατρομοκρατημένου μικροαστού το απαιτούν, είναι το indymedia.

Το χρήμα πολλοί εμίσησαν…. Τη δόξα ουδείς.  Ευρισκόμενος σε δημιουργικό οίστρο και ενώ βαίνω στην ολοκλήρωση του νέου "αναρτησιακού μου" πονήματος, που ευελπιστώ να κάνει τον ίδιο πάταγο, αν όχι μεγαλύτερο, από το προ μηνών συνταχθέν: « Επιτέλους!  Άντε γαμήσου μικροαστέ », βρέθηκα προ εικόνος  ιερής, επαναστατικής και θαυματουργής. Προκειμένου να σας υποδεχθώ με λαμπρότητα και τις δέουσες τιμές, στο νέο  μου ανακαινισμένο χώρο, αποφάσισα να αφήσω την ανάρτηση-κρότο για λίγο στην άκρη και να αποτίσω φόρο τιμής στην θαυματουργή εικόνα.