Ο καιρός του Θεού Ήλιου και της λατρείας του φωτός, έχει περάσει, ελπίζω όχι ανεπιστρεπτί. Έχουμε κυριευθεί από ένα βαθύ σκοτάδι και κάθε προσπάθεια για να βγούμε από το σπήλαιο μοιάζει μάταιη. Δεν είναι όμως, απλώς μοιάζει. Το ότι ο αρχιερέας του σκότους ξεπερνάει τα όρια ενός τυπικού Χριστουγεννιάτικου διαγγέλματος, είναι αν μη τι άλλο ελπιδοφόρο μήνυμα. Όχι της ελπίδας που πουλάει ο τζάμπα μάγκας ρασοφόρος, αλλά της ελπίδας που αναβλύζει από τις ελεύθερες ψυχές ανθρώπων βαθιά ανθρώπινων. Δεν θα ασχολιόμουν με τον σκοταδόψυχο και την επετειακή χριστιανική παραμυθία, αν δεν είχα δεχθεί σαν Έλληνας πολίτης απρόκλητη επίθεση. Δεν διαβάζω τα επετειακά μηνύματα των θεοκρατών και των θεσμικών πολιτικών λαμόγιων γιατί ως είθισται βρίθουν κοινοτοπιών. Η θεά τύχη ή κάποια τραγική ειρωνεία, με έφερε όμως, εμπρός στο " Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμου ", το οποίο και διάβασα προσεκτικά.